"Μου αρέσει να χαμογελάω δεν κοστίζει και τίποτα"
"Αποφάσισα να χαμογελώ, γιατί μου κάνει καλό"
.jpg)
O Α.Σοπενάουερ, φιλόσοφος του πεσιμισμού, έλεγε πως όλοι οι άνθρωποι είναι καταδικασμένοι στη δυστυχία. Πως η ζωή μας δεν έχει νόημα, γιατί η δράση μας ορίζεται από μια ασίγαστη επιθυμία που συνεχώς μεταθέτει τα σύνορα των αναγκών μας, καθιστώντας αδύνατη την εκπλήρωση της ευτυχίας μας.
Ο Γερμανός φιλόσοφος, παρομοιάζει τη ζωή με ένα εκκρεμές που κινείται μεταξύ πόνου και απελπισίας. Γιατί αμέσως μόλις ο άνθρωπος απαλλαγεί από τον πόνο του ή κατακτήσει αυτό που νόμιζε απαραίτητο για την ευτυχία του, πλήττει και απελπίζεται, γιατί πάλι κάτι του λείπει.
Λένε, πως οι απαισιόδοξες ρήσεις του Σοπενάουερ που η κληρονομιά του πατέρα του είχε απαλλάξει από το άγχος της βιοπάλης, ήταν ακόμη δριμύτερες μετά από ένα πλούσιο γεύμα και μερικά ποτήρια κρασί. Μισάνθρωπος, απέφευγε τις ανθρώπινες σχέσεις, προτιμώντας την συντροφιά του σκύλου του.
Ο Γάλλος ποιητής, Β.Ουγκώ, αγάπησε με πάθος την ζωή και τους συνανθρώπους του παλεύοντας αδιάκοπα για έναν κόσμο πιο δίκαιο. Αισιόδοξος, κάποιες στιγμές απελπισίας, αναρωτήθηκε κι' αυτός αν η ευτυχία τελικά δεν ήταν μια χίμαιρα.
Ο τραγικός και πρόωρος θάνατος της κόρης του, του υπαγόρευσε ένα από τα ωραιότερα ποιήματά του.
“Που είναι λοιπόν η ευτυχία;” είναι ο τίτλος του, και ο ποιητής ψάλλει τις μικρές καθημερινές χαρές, την ευτυχία που δεν έβλεπε όσο ζούσε η αγαπημένη του κόρη.
“Που είναι λοιπόν η ευτυχία; ρωτούσα ο ανόητος!
Λένε, πως οι απαισιόδοξες ρήσεις του Σοπενάουερ που η κληρονομιά του πατέρα του είχε απαλλάξει από το άγχος της βιοπάλης, ήταν ακόμη δριμύτερες μετά από ένα πλούσιο γεύμα και μερικά ποτήρια κρασί. Μισάνθρωπος, απέφευγε τις ανθρώπινες σχέσεις, προτιμώντας την συντροφιά του σκύλου του.
Ο Γάλλος ποιητής, Β.Ουγκώ, αγάπησε με πάθος την ζωή και τους συνανθρώπους του παλεύοντας αδιάκοπα για έναν κόσμο πιο δίκαιο. Αισιόδοξος, κάποιες στιγμές απελπισίας, αναρωτήθηκε κι' αυτός αν η ευτυχία τελικά δεν ήταν μια χίμαιρα.
Ο τραγικός και πρόωρος θάνατος της κόρης του, του υπαγόρευσε ένα από τα ωραιότερα ποιήματά του.
“Που είναι λοιπόν η ευτυχία;” είναι ο τίτλος του, και ο ποιητής ψάλλει τις μικρές καθημερινές χαρές, την ευτυχία που δεν έβλεπε όσο ζούσε η αγαπημένη του κόρη.
“Που είναι λοιπόν η ευτυχία; ρωτούσα ο ανόητος!
Την ευτυχία Θεέ μου, μου την είχες δώσει, μα δεν την έβλεπα.”
....Ακόμη και οι φιλόσοφοι δεν την βλέπουν όταν είναι βυθισμένοι στις θεωρίες τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου