Η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ!

- Η νέα γενιά πάντα έχει ανάγκη από φώτα. Το θέμα είναι ότι δεν έχει όπλα να τα διαλέγει. Και καμιά φορά διαλέγει φώτα ηλεκτρικά, αντί πραγματικά φώτα. Τα οποία μετά πληρώνει. Γιατί η νέα γενιά τα πληρώνει πάντα. 


Η Ελλάδα είναι μια χώρα που συστηματικά εξοντώνει κάθε τριάντα χρόνια μία γενιά! Εως δύο… Μεθοδικά να προσέξουμε την ελληνική ιστορία του 20ού αιώνος, θα δούμε πως είναι μία ιστορία εξοντώσεως γενεών. 


Είναι τρομακτική αυτή η σπατάλη δυνάμεων. Γιατί αυτές είναι οι δυνάμεις του τόπου, δεν υπάρχουν άλλες δυνάμεις. Αυτές χάθηκαν, η γενιά του ’22, η γενιά της κατοχής, η γενιά αργότερα της δικτατορίας, η γενιά της μεταπολιτεύσεως. Είναι καταστροφή. 


Η γενιά της μεταπολιτεύσεως, μάλιστα, με θεσμικό τρόπο κατεστράφη.

ΚΡΙΣΗ, ΕΛΗΝΙΝΗ,ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΓΟΣΜΙΑ

«Είναι απρόβλεπτα αυτά που φέρνει η απουσία ορίζοντα. Υπάρχει ρηχότητα στην κατανόηση του ελληνικού προβλήματος. Πώς θα αντιμετωπιστούν τα ελλείμματα; Η Ευρώπη πρέπει να σκεφτεί με τρόπο δημιουργικό. Πρέπει να γίνει μία πολιτεία, όπου δεν θα αφομοιωθούν οι πάντες με τα πάντα, αλλά που ακριβώς η δύναμή της θα είναι η διαφορετικότητά της και ο πλούτος της».
Όποιο και να ‘ναι το αποτέλεσμα των εκλογών -και εύχομαι και ελπίζω ότι θα είναι ευρωπαϊκό το καλύτερο αποτέλεσμα- τα προβλήματα παραμένουν στο ακέραιο, γιατί τα ελλείμματα την επομένη μέρα το πρωί θα είναι υπαρκτά και θα χρειάζονται αντιμετώπιση».

«Είναι απρόβλεπτα αυτά που φέρνει η απουσία ορίζοντα. Υπάρχει ρηχότητα στην κατανόηση του ελληνικού προβλήματος. Πώς θα αντιμετωπιστούν τα ελλείμματα; Η Ευρώπη πρέπει να σκεφτεί με τρόπο δημιουργικό. Πρέπει να γίνει μία πολιτεία, όπου δεν θα αφομοιωθούν οι πάντες με τα πάντα, αλλά που ακριβώς η δύναμή της θα είναι η διαφορετικότητά της και ο πλούτος της».

Δεκαπέντε ημέρες πριν από τις κρίσιμες επαναληπτικές εκλογές της 17ης Ιουνίου, μια συνομιλία με τον φιλόσοφο – στοχαστή, Στέλιο Ράμφο, φωτίζει άγνωστα σημεία της ελληνικής πραγματικότητας και ανοίγει νέους δρόμους, ώστε να φθάσουμε χωρίς απώλειες στη λύση του προβλήματος της κρίσης


Η μεγάλη κρίση και ανασφάλεια που νιώθει ο Ρωμιός, δεν το δραστηριοποιεί, δεν τον κάνει να σκεφτεί, τον κάνει να ψάχνει για πατέρα. Τον κάνει να ψάχνει για υποσχέσεις.«ετερογονία του σκοπού». Οτι κάνεις άλλο, και άλλο σε βρίσκει. Κερδίζεις το πρώτο βήμα, αλλά το δεύτερο και το τρίτο βήμα δεν το ξέρεις. Και επειδή στην Ελλάδα κατεξοχήν μας νοιάζει το πρώτο βήμα, επειδή έχουμε την ανάγκη ικανοποιήσεως επιθυμιών, αδιαφορούμε για το δεύτερο και το τρίτο, εξ ου κι ένα σωρό περιπέτειες.
-Οπότε βλέπετε ότι το ταξίδι μας προς την Ιθάκη μπορεί να περάσει κι από την Αφρική;




Το πρόβλημα της Ευρώπης είναι ότι έχει ένα νόμισμα και 27 διαφορετικές οικονομίες. Αυτό σημαίνει ότι το νόμισμα αυτό θα βρίσκεται συνεχώς σε κρίση, επειδή το μέρος των οικονομιών που είναι ελλειμματικό θα χρειάζεται τις άλλες χώρες που έχουν ισχυρή οικονομία και το νόμισμα θα παραπαίει.
Το πρόβλημα, λοιπόν, φτάνει στο εξής σημείο. Εάν ζητήσουν οι ισχυρότερες χώρες να προχωρήσουμε με τη λογική τους, θα επέλθει διάλυση της Ευρώπης.
 Ο χρόνος πιέζει.-
 Πάντως, αυτά που δημιουργεί η απόγνωση είναι απρόβλεπτα. Κυρίως η απουσία ορίζοντα. Αυτή τη στιγμή, υπάρχει πλήρης απουσία ορίζοντα. Επομένως, εκείνο το οποίο κυοφορείται κάθε φορά στην απουσία του ορίζοντα, είναι αυτοκαταστροφικές κινήσεις και μηδενισμοί. Ναι, εγώ θεωρώ ότι είναι αισιοδοξία το γεγονός ότι πάρα πολλοί άνθρωποι ενδιαφέρονται για ένα διαφορετικό λόγο, θεωρώ ότι είναι πολύ αισιόδοξο ότι αυτά που συζητάμε τώρα πολλοί τα ακούνε με ενδιαφέρον, πολλοί τα σκέφτονται επίσης. Στο μέτρο ας πούμε που έχουμε πει σωστά πράγματα σήμερα, πολλοί αναγνώστες σας θα βάλουν ένα διαφορετικό άξονα κατανοήσεως στα πράγματα. Αυτός ο διαφορετικός άξονας είναι ένα κομμάτι ελπίδας.

ΔΕΣΠΟΙΝΑ - ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ!

"Μου  αρέσει  να  χαμογελάω δεν  κοστίζει  και  τίποτα"

"Αποφάσισα  να  χαμογελώ, γιατί  μου  κάνει  καλό"

Η  ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ  ΔΕΝ  ΕΙΝΑΙ Η  ΠΛΗΡΩΣΗ  ΤΟΥ  ΔΟΧΕΙΟΥ, ΑΛΛΑ  Ο  ΦΩΤΙΣΜΟΣ  ΤΗΣ  ΠΥΡΚΑΓΙΑΣ!

ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΤΑΤΗ  ΤΕΧΝΗ  ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ  ΓΙΑ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙ  ΤΗ  ΧΑΡΑ  ΣΤΗ  ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ  ΕΚΦΡΑΣΗ  ΚΑΙ.....

Πολλά  έχω  περάσει  και  πολλά  έχω  ξεπεράσει! 

Η  κοινωνία  μας  κατά κανόνα κινείται  σε  περασμένο  αιώνα, και  εγώ  ανήκω  στον  21ο  και  προχωρώ! Τώρα,  κάνω  μια  δημιουργική  στροφή! 
Η σημερινή  επανάσταση,  είναι  μια  μεταρρύθμιση!

Όσοι με γνωρίζετε θα ξέρετε ότι είμαι αισιόδοξος και θετικός άνθρωπος.

Άθρωπος  συμφιλιωμένος  με  το  παρελθόν, Ζω  το  παρόν  Και  ερωτοτροπώ  με  το  μέλλον!

DEPPY

I am  a  Happy  and  Positive  Person to  know I Love to  

Read  and   Spend  Time  with  my  Family  and  Friends!

I am  Intependent  and Know  who I am so  that 

I don' t Need  to  Find  myself  in  Life!

I enjoy  Meeting   People  and  Socializing!

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ

 Ασχολούμαστε μόνο με μας μέχρι πίσω από την πόρτα μας και κάποιων φίλων μας. Όχι με το δημόσιο βίο.
 Ασχολούμαστε μόνο με το παρελθόν και το παρόν. Όχι με το μέλλον. Και επιθυμία μας είναι να παρατείνουνε το παρόν που γνωρίζουμε και αισθανόμαστε οικειότητα.  
το καφενείο, τον πασατέμπο μέχρι τις ουρές και τη βασανιστική γραφειοκρατία που με τις συνεχείς καθυστερήσεις και αναβολές είναι σαν να μη θέλει να πάμε στο επόμενο βήμα αλλά να κολλήσουμε στο παρόν.Και ξέρετε γιατί δεν ασχολούμαστε με το μέλλον? Ο Έλληνας φοβάται το άγνωστο, άρα φοβάται και δεν ασχολείται με το μέλλον ! Διότι δε θέλει τις αλλαγές!

Άρα η συγκεκριμένη παραδοσιακή σχέση μας με το χώρο και το χρόνο μας κάνει ατομιστές και εσωστρεφείς. Στη συνέχεια αποφεύγουμε προβλέψεις και προγραμματισμούς διότι δεν κοιτάμε το μέλλον που απαιτεί κάτι τέτοιο αλλά μόνο το παρόν γιατί δε θέλουμε τις αλλαγές. Έτσι λοιπόν αφήνουμε το μέλλον μας σε κάποιον τρίτο όπως …ο Θεός. Θα δούμε… έχει ο Θεός ….όπως χαρακτηριστικά λένε πολλοί και το μόνο που κάνουν είναι να αντιδρούν σε όποια αλλαγή, να αμφισβητούν, να κριτικάρουν και να κατηγορούν τους άλλους.  Και ξέρετε διότι δεν μας αρέσουν οι αλλαγές? Διότι δεν είμαστε υπεύθυνοι, είμαστε ανεύθυνοι, δεν θέλουμε να πάρουμε τη ευθύνη μια αποτυχίας, ακόμη και σε πιο άπλες περιπτώσεις διότι σε μας που είμαστε ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ δεν επιτρέπονται αποτυχίες διότι μας ρίχνουν το χάρτινο πύργο μας που στήσαμε με το ..οικόσημο μας απέξω για να μας θαυμάζουν.

Μου αρέσει να ονειρεύομαι και να δημιουργώ άρα έχω καλή σχέση με το μέλλον (η κοσμετολογία έχει ευτυχώς προχωρήσει..) ενδιαφέρομαι για τους άλλους και βρίσκω ευκαιρίες να κινώ τα νήματα ως ενεργός πολίτης, δε φοβάμαι τις αλλαγές ,αναλαμβάνω τις ευθύνες μου, θα ζούσα άνετα σε άλλη χώρα.

Ονειρευτείτε!!!!!! Ας βρίσκουμε τις ευκαιρίες να απολαμβάνουμε το παρόν ας μας μαυρίζει η ψυχή πολλές φορές. Και κάποιες άλλες κλείστε τα μάτια και ονειρευτείτε γιατί μόνο έτσι θα βγούμε από την κρίση και σαν λαός και σαν άτομα.

Δεν έχει σημασία αυτή τη στιγμή η υπέρβαση έχει το μέλλον.

ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ο Τομπίας Νιάμπολα είναι ένας πραγματικός άνθρωπος. Είναι από τους ήρωες μου. Θα ήθελα να είναι φίλος μου. Μέλος της οικογένειάς μου. Δάσκαλος μου. Δυστυχώς δεν είναι τίποτε από όλα αυτά.

Γιατί απλώς δεν τον γνωρίζω. Όμως τον έχω μέσα στην καρδιά μου. Είναι δίπλα μου. Με τις πράξεις και τον τρόπο ζωής του. Και με καθοδηγεί στο δύσκολο δρόμο της επιβίωσης.

Έμαθα πριν λίγο καιρό την ύπαρξή του στον κόσμο. Ο Τομπίας Νάμπολα είναι ένας συνταξιούχος δάσκαλος από την Κένυα. Κατάφερε να αλλάξει τη μοίρα του τόπου του. Με μία συναρπαστική δύναμη ψυχής. Πυξίδα για όλους εμάς τους δήθεν πολιτισμένους του δυτικού κόσμου. Ο Τομπίας κατόρθωσε το ακατόρθωτο. Μέσα σε λίγα χρόνια βρήκε κονδύλια με τη βοήθεια της ανθρωπιστικής οργάνωσης Action Aid για να γίνει ψεκασμός καταπολέμησης της θανατηφόρας μύγας τσε τσε. Να καλλιεργηθούν μεγάλες εκτάσεις με φρούτα και λαχανικά που εξασφάλισαν τη σίτιση των κατοίκων. Να δημιουργηθεί κοινωνική τράπεζα τροφίμων. Να διοργανωθούν ενημερωτικά σεμινάρια για το έιτζ.

Ο Τομπίας πατέρας 19 παιδιών παρακαλώ (!) έχει τιμηθεί για το ανθρωπιστικό του έργο και από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια όταν βρέθηκε στην Αθήνα. Τότε είχε δηλώσει ότι «η φτώχια με δίδαξε πολλά. Να είμαι πιο δραστήριος και αποφασιστικός. Να ορίζω τον εαυτό μου. Με έκανε να δω γύρω μου και να ανακαλύψω πως οι λύσεις για τα προβλήματα είναι δίπλα μας».

Αυτός είναι ο Τομπίας Νάμπολα. Ένας σύγχρονος Σαμαρείτης στους σκοτεινούς καιρούς που ζούμε.

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ, ΡΩΤΟΥΝ ΟΙ ....ΑΝΟΗΤΟΙ

"Μου  αρέσει  να  χαμογελάω δεν  κοστίζει  και  τίποτα"

"Αποφάσισα  να  χαμογελώ, γιατί  μου  κάνει  καλό"

O Α.Σοπενάουερ, φιλόσοφος του πεσιμισμού, έλεγε πως όλοι οι άνθρωποι είναι καταδικασμένοι στη δυστυχία. Πως η ζωή μας δεν έχει νόημα, γιατί η δράση μας ορίζεται από μια ασίγαστη επιθυμία που συνεχώς μεταθέτει τα σύνορα των αναγκών μας, καθιστώντας αδύνατη την εκπλήρωση της ευτυχίας μας.

Ο Γερμανός φιλόσοφος, παρομοιάζει τη ζωή με ένα εκκρεμές που κινείται μεταξύ πόνου και απελπισίας. Γιατί αμέσως μόλις ο άνθρωπος απαλλαγεί από τον πόνο του ή κατακτήσει αυτό που νόμιζε απαραίτητο για την ευτυχία του, πλήττει και απελπίζεται, γιατί πάλι κάτι του λείπει.

Λένε, πως οι απαισιόδοξες ρήσεις του Σοπενάουερ που η κληρονομιά του πατέρα του είχε απαλλάξει από το άγχος της βιοπάλης, ήταν ακόμη δριμύτερες μετά από ένα πλούσιο γεύμα και μερικά ποτήρια κρασί. Μισάνθρωπος, απέφευγε τις ανθρώπινες σχέσεις, προτιμώντας την συντροφιά του σκύλου του.

Ο Γάλλος ποιητής, Β.Ουγκώ, αγάπησε με πάθος την ζωή και τους συνανθρώπους του παλεύοντας αδιάκοπα για έναν κόσμο πιο δίκαιο. Αισιόδοξος, κάποιες στιγμές απελπισίας, αναρωτήθηκε κι' αυτός αν η ευτυχία τελικά δεν ήταν μια χίμαιρα.

Ο τραγικός και πρόωρος θάνατος της κόρης του, του υπαγόρευσε ένα από τα ωραιότερα ποιήματά του. 
“Που είναι λοιπόν η ευτυχία;” είναι ο τίτλος του, και ο ποιητής ψάλλει τις μικρές καθημερινές χαρές, την ευτυχία που δεν έβλεπε όσο ζούσε η αγαπημένη του κόρη.
“Που είναι λοιπόν η ευτυχία; ρωτούσα ο ανόητος!

Την ευτυχία Θεέ μου, μου την είχες δώσει, μα δεν την έβλεπα.”

....Ακόμη και οι φιλόσοφοι δεν την βλέπουν όταν είναι βυθισμένοι στις θεωρίες τους...
 

ΠΩΣ ΠΕΡΝΑΣ ΚΑΛΑ ΣΤΑ ...... ΧΡΟΝΙΑ ΤΙΣ ΚΡΙΣΗΣ

"Μου  αρέσει  να  χαμογελάω δεν  κοστίζει  και  τίποτα"

"Αποφάσισα  να  χαμογελώ, γιατί  μου  κάνει  καλό"

Σας αρέσει η δουλειά σας; Οι περισσότεροι ίσως θα απαντούσαν όχι, αλλά λόγω των συνθηκών δεν μπορούν να κάνουν κι αλλιώς που είναι φυσικά απολύτως κατανοητό!

Η κρίση όμως δεν είναι η μόνη αιτία που ακολουθούμε ένα επάγγελμα που δεν μας ικανοποιεί… ίσως είναι η δικαιολογία. Κι αυτό γιατί οι περισσότεροι από εμάς μεγαλώσαμε με γονείς που μας έλεγαν τι πρέπει να κάνουμε και όχι τι θέλουμε να κάνουμε με αποτέλεσμα να ακολουθήσουμε το δρόμο του πρέπει και όχι του θέλω!

Ποιό είναι όμως το πραγματικό σας όνειρο; Αυτό που θα κάνατε αμισθί αν δεν είχατε να πληρώσετε λογαριασμούς; Έχετε αναρωτηθεί ποτέ; Τι επάγγελμα θα θέλατε να ακολουθήσετε για να ξυπνάτε ευτυχισμένοι το πρωί με την προοπτική ότι θα το εξασκήσετε; Και πόσο σίγουροι είσαστε ότι είναι αργά για να το υλοποιήσετε;
Μήπως η οικονομική κρίση δεν είναι τροχοπέδη τελικά αλλά ευκαιρία για να κάνουμε το μεγάλο βήμα, ιδιαίτερα αν είμαστε άνεργοι και να ακολουθήσουμε την καρδιά μας;

Και να πως θα το κάνουμε αυτό:

1.    Γνωρίζοντας τις πραγματικές ικανότητες μας.
Για παράδειγμα: Μπορεί να μας έχει κερδίσει η λογιστική, αλλά το όνειρό μας ήταν να γίνουμε ζωγράφοι. Ας καταγράψουμε σε ένα χαρτί πόσο καλοί είμαστε στην ζωγραφική και σε τι ιδιαίτερα… στα τοπία, στις προσωπογραφίες, στις αγιογραφίες, σε τι; Μετά ας δούμε που μπορούμε να ζωγραφίσουμε αυτά που κάνουμε καλά… σε πέτρες, σε υφάσματα, σε ξύλα; Και μετά ας δούμε πως μπορούμε να τα διοχετεύσουμε στην αγορά. Πηγαίνοντας στην λαϊκή, μέσα από το διαδίκτυο, ή σε φίλους και γνωστούς; Η ανταπόκριση που θα έχουμε – ιδιαίτερα αν κινηθούμε και με λογικές τιμές – θα είναι τεράστια. Η συνταγή είναι δοκιμασμένη και με μεγάλα ποσοστά επιτυχίας.

2.    Κάνοντας όνειρα αλλά πατώντας γερά στην γη!
Αν το όνειρο μας είναι να γίνουμε αστροναύτες είναι μάλλον δύσκολο να πραγματοποιηθεί ζώντας στην Ελλάδα. Οπότε ας είμαστε ρεαλιστές. Τα όνειρα μπορούν να μετατραπούν σε εφιάλτες όταν δεν είναι πραγματοποιήσιμα. Ας προσπαθήσουμε να κινηθούμε μέσα σε πλαίσια ρεαλιστικά και ας καταβάλλουμε προσπάθεια για την πραγμάτωση τους. Όταν δούμε όμως ότι προσπαθούμε πολύ αλλά δεν έχουμε το ανάλογο αποτέλεσμα, ας προσαρμόσουμε το όνειρο σε πιο ρεαλιστικά πλαίσια. Για παράδειγμα: Αν δεν μπορούμε να ζωγραφίσουμε πάνω σε χρυσό, γιατί είναι ακριβός και δύσκολος στον χειρισμό του, ας ζωγραφίσουμε πάνω στο ξύλο! Ίδιο όνειρο, πιο ρεαλιστικά προσαρμοσμένο.

3.    Ας είμαστε έξυπνοι.
Όταν αποφασίζουμε να ασχοληθούμε με το όνειρο μας, η προσπάθεια καμία φορά μας συνεπαίρνει και ξεχνάμε τον στόχο. Αν ένα όνειρο αρχίσει να έχει άγχος, δυσφορία και απαιτεί πολύ μεγάλη προσπάθεια, παύει να είναι όνειρο αλλά μία μη-επιθυμητή δουλειά… Οπότε γυρίζουμε πίσω.. εκεί που ξεκινήσαμε, εκεί απ’ όπου θέλαμε να φύγουμε! 
Ας είμαστε λοιπόν έξυπνοι.
Με το όνειρο ξεφεύγουμε γιατί μας γεμίζει ευχαρίστηση και αισιοδοξία… 
Μην κάνουμε λοιπόν τα ίδια λάθη και μην απογοητεύσουμε ξανά τους εαυτούς μας! 


Ας κρατήσουμε το πάθος ζωντανό και με διάρκεια!

ΚΑΛΟ  ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ?

"Μου  αρέσει  να  χαμογελάω δεν  κοστίζει  και  τίποτα"
"Αποφάσισα  να  χαμογελώ, γιατί  μου  κάνει  καλό"

Ζούμε μία περίοδο όπου τα προβλήματα δείχνουν αξεπέραστα και μεγάλα. Το αύριο φαντάζει δύσκολο και η διάθεση μας είναι πεσμένη. Τι μπορούμε να κάνουμε για να το αλλάξουμε αυτό;

Κατ’ αρχήν πρέπει να θέλουμε να αλλάξουμε την ψυχολογική μας διάθεση. Να είμαστε έτοιμοι να προσπαθήσουμε για την αλλαγή, γιατί αν δεν προσπαθήσουμε δεν θα καταφέρουμε πολλά.
 Μετά καλό θα είναι να βάλουμε και λίγη αμφισβήτηση στην σκέψη μας. Είναι όλα τόσο άσχημα όσο πιστεύουμε ότι είναι; Δεν υπήρχε ούτε μία μικρή στιγμή μέσα στην ημέρα που νιώσαμε ωραία;

Μόλις ανακαλύψουμε την στιγμή αυτή ας κλείσουμε τα μάτια και ας την ξαναφέρουμε στο μυαλό μας. Ας ξανανιώσουμε αυτό το υπέροχο συναίσθημα χαράς να πλημμυρίζει το σώμα μας και να ξαλαφρώνει το μυαλό μας από τις έννοιες.

 Ας επιτρέψουμε στον εαυτό μας να το βιώσει για λίγο και να το ευχαριστηθεί, χωρίς άλλες περιοριστικές σκέψεις. Μετά ας φανταστούμε ότι το μέλλον μπορεί να μας φέρει κι άλλες τέτοιες ευχάριστες στιγμές και ας προετοιμάσουμε τους εαυτούς μας για την χαρά. Ναι, η χαρά θέλει προετοιμασία για να την δεχτούμε… Γιατί; Διότι ακόμα και όταν την βιώνουμε δεν της δίνουμε μεγάλη σημασία… Δυστυχώς οι δυσάρεστες στιγμές είναι εκείνες που καταγράφονται ευκολότερα απ’ ότι οι ευχάριστες… έτσι είναι πιο εύκολο να κατατρέξουμε σ’ αυτές!

Ας αντισταθούμε λοιπόν και ας απολαύσουμε τις μικρές καθημερινές στιγμές που μας γεμίζουν χαρά και ευτυχία… 
Άλλωστε τι χρειαζόμαστε για να νιώσουμε καλά; Ίσως έναν καφέ με έναν φίλο ή μία συζήτηση με κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο. 

Ας το δοκιμάσουμε!

ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΟΥΜΕ

"Μου  αρέσει  να  χαμογελάω δεν  κοστίζει  και  τίποτα"

"Αποφάσισα  να  χαμογελώ, γιατί  μου  κάνει  καλό"

Είναι έθιμο κάθε χρόνο με την αλλαγή της χρονιάς να βάζουμε στόχους που είναι αναγκαίοι για να αλλάξουμε τη ζωή μας προς το καλύτερο. Είναι έθιμο επίσης με το που ξημερώσει η επόμενη μέρα, να έχουμε ξεχάσει τους στόχους μας και να συνεχίζουμε να κάνουμε τα ίδια λάθη. Μπορεί η πρόθεση μας να είναι σωστή, ο τρόπος όμως για να υλοποιήσουμε τους στόχους μας είναι λάθος. Γιατί συμβαίνει αυτό;

1ον Καλό είναι να επικεντρωνόμαστε σε έναν μόνο στόχο και όχι σε πολλούς. Κι αυτό γιατί η προσοχή μας θα διασπάται και δεν θα καταφέρουμε να συγκεντρωθούμε, με αποτέλεσμα να κουραστούμε και να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια.

2ον Ο στόχος μας πρέπει να μπαίνει μετά από πολύ σκέψη και να είναι αυτό που πραγματικά έχουμε εμείς ανάγκη και όχι αυτό που θέλουν οι άλλοι από εμάς! Οι στόχοι μπαίνουν για να καλυτερέψουν την δική μας ζωή και όχι για να γίνουμε αρεστοί στους άλλους!

3ον Ας προσπαθήσουμε να τον κρατήσουμε για τουλάχιστον έναν μήνα. Μέσα σ’ αυτό το διάστημα θα δούμε αν ο στόχος μας είναι πραγματοποιήσιμος. Αν όχι, καλό θα είναι να τον προσαρμόσουμε ανάλογα, αλλά όχι να τον ξεχάσουμε! Αν δηλαδή δεν μπορούμε να πηγαίνουμε κάθε μέρα γυμναστήριο, λόγω υποχρεώσεων, ας πηγαίνουμε δύο με τρεις φορές την εβδομάδα, μέχρι να βρούμε τους ρυθμούς μας.
 
 4ον Μην βιαζόμαστε να φτάσουμε στο τέρμα. Το ταξίδι είναι το παν. Η κάθε αλλαγή θέλει χρόνο και κόπο. Ας απολαύσουμε την «διαδρομή» και ας απομυζήσουμε το καλύτερο.
  
5ον Επιβραβεύουμε τον εαυτό μας. Η κάθε προσπάθεια που γίνεται πρέπει να επιβραβεύεται με ένα τρόπο που μας ευχαριστεί. Έναν καφέ με φίλους, ένα γεύμα χωρίς διαιτητικούς περιορισμούς, μία ωραία βόλτα. Οτιδήποτε μας ευχαριστεί και μας δίνει ώθηση για να συνεχίσουμε την προσπάθεια.

6ον Ο στόχος έχει μπει για να αλλάξει έναν τομέα της ζωής μας όχι όλη μας την ζωή. Γι’ αυτό ας βρούμε τρόπο να τον εντάξουμε στην καθημερινότητα μας και όχι να αλλάξουμε την καθημερινότητα μας για να πραγματοποιήσουμε τον στόχο μας!

7ον Μην ξεχνάμε γιατί βάλαμε τον στόχο. Κανένας στόχος δεν μπαίνει έτσι… συνήθως είναι αποτέλεσμα μίας προβληματικής κατάστασης που θέλουμε να αλλάξουμε. Ας επικεντρωθούμε λοιπόν σ’ αυτή την σκέψη και ας υλοποιήσουμε τον στόχο μας.

Θυμηθείτε… οι αλλαγές γίνονται σιγά – σιγά… Μπορεί στην αρχή να σας δυσκολέψουν, αλλά αργότερα μπορεί να φέρουν χαρά στην ζωή σας. 
Τι λέτε; Δεν αξίζει η προσπάθεια;

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΟΤΑΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ

Πολλοί από εμάς δυσκολευόμαστε να πούμε όχι, με αποτέλεσμα να γεμίζουμε θυμό και απογοήτευση για τον εαυτό μας αλλά και για τους άλλους. Αλήθεια, γιατί συμβαίνει αυτό; Η αποφυγή του όχι φέρνει μόνο προβλήματα ή μήπως μας βολεύει κατά βάθος; Το όχι είναι μία λέξη που οι κανόνες καλής ανατροφής μας απαγορεύουν να το λέμε συχνά! Άλλωστε όλοι θέλουμε να ανήκουμε σε ομάδες, σε κύκλους ανθρώπων και να γινόμαστε αποδεκτοί απ’ αυτούς. Το όχι θα μας διαφοροποιούσε, θα μας έβγαζε από τον κύκλο ασφάλειας και θα μας έβαζε στο επίκεντρο της προσοχής. Μπορούμε να το αντέξουμε άραγε αυτό; Αντέχουμε να γίνουμε το θέμα της συζήτησης ή μήπως προτιμάμε να ζούμε στην «σκιά»;

Άλλωστε πολλοί από εμάς νιώθουμε ότι δεν έχουμε δικαίωμα να πούμε όχι… Σκέψεις όπως «Ποιος είμαι εγώ να διαφωνήσω;», «Για να επιμένει, έχει δίκιο κι εγώ άδικο», «Τι ξέρω εγώ για το θέμα; Ας συμφωνήσω καλύτερα να μην δείξω την άγνοιά μου» είναι μόνο μερικές από τις πολλές που κυριαρχούν στο μυαλό μας. Επίσης ο φόβος μας ότι σ’ ένα δικό μας όχι, μπορεί να πληγωθεί ο άλλος, μας παραλύει. Και δεν είναι μόνο αυτό…

Αν πούμε όχι, θα πρέπει να αμυνθούμε, να δικαιολογηθούμε, να υπερασπιστούμε την θέση μας… Σε πολλούς από εμάς αυτό φέρνει δυσφορία και αποφυγές. Έτσι καταφεύγουμε σε τρικ για να βγούμε απ’ την δύσκολη θέση. Αν για παράδειγμα θέλουμε να αποφύγουμε κάποια πρόσκληση για φαγητό ή έξοδο, κάνουμε ότι δεν ακούμε το τηλέφωνο, ή βάζουμε κάποιον άλλον να απαντήσει και να πει ότι λείπουμε ή ότι είμαστε άρρωστοι… για να βγούμε απ’ την δύσκολη θέση να αρνηθούμε και να πούμε όχι.

Αυτό θέλουμε απ’ την ζωή μας; Να κρυβόμαστε συνέχεια; Όλοι έχουμε δικαίωμα στο όχι… Όλοι έχουμε δικαίωμα να πούμε την γνώμη μας ακόμα κι αν αυτή μπορεί να δυσαρεστήσει κάποιους. Άλλωστε οι καλοί φίλοι δεν είναι εκείνοι που συμφωνούν με τους άλλους, αλλά εκείνοι που σέβονται τα πιστεύω των άλλων και είναι διατεθειμένοι να συζητήσουν μαζί μας. Εμείς τι επιλογές κάνουμε; Και τι φίλους θέλουμε; Μόνο αν καταλάβουμε τι πραγματικά θέλουμε και νιώσουμε αυτοπεποίθηση θα μπορέσουμε να πούμε όχι, γνωρίζοντας ότι αυτό δεν θα καταστρέψει μία σχέση, αλλά θα την δυναμώσει, γιατί ο άλλος θα μας δεχτεί για αυτό που είμαστε και όχι για την πλασματική εικόνα που του παρουσιάζουμε!

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΜΕ ΩΘΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ

"Αποφάσισα  να  χαμογελώ  γιατί  μου  κάνει  καλό" 

Συνήθως το κίνητρο πίσω από τις πράξεις μας είναι η ανεύρεση ευχαρίστησης. Δεν είναι πάντα εύκολο να βάλουμε στόχους, πόσο μάλλον να τους πραγματοποιήσουμε!

Επίσης η ζωή παρουσιάζει πολλές δυσκολίες που μπορούν να γίνουν εμπόδια στην υλοποίηση τους. Όμως όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, αποκτούμε μεγαλύτερη δύναμη για να ανταπεξέλθουμε!

Ο ψυχολόγος David McClelland, ένας απ’ τους σημαντικότερους θεωρητικούς με ειδίκευση στο κίνητρο αναφέρει τρεις παράγοντες ενεργοποίησης του:

1. Η ανάγκη για δύναμη και επιρροή σε άλλους ανθρώπους.
Σύμφωνα με τον McClelland υπάρχουν δύο ειδών δυνάμεις, η εγωιστική, η εγωκεντρική δύναμη, που δεν νοιάζεται αν η επιρροή της είναι θετική ή αρνητική στους άλλους – η ναρκισσιστική δύναμη δηλαδή και μία άλλη, η κοινωνική. Η κοινωνική αντλεί ευχαρίστηση απ’ την επιρροή που ασκεί στους άλλους για το γενικό καλό!

2. Η ανάγκη για συσχέτιση, η ευχαρίστηση δηλαδή που αντλείται από την παρουσία άλλων ανθρώπων. 
Αυτοί που έχουν αναπτυγμένη αυτή την ανάγκη, το κίνητρο τους είναι να συνεργάζονται με τους άλλους και να αντλούν ευχαρίστηση απ’ αυτή την συνεργασία. 
Η συνεργασία προς έναν κοινό στόχο προσφέρει ενέργεια και ευχαρίστηση!

Η ομαδική δουλειά πραγματοποιείται από μέλη της ίδιας ομάδας, με κοινούς στόχους.

3. Η ανάγκη επίτευξης ενός στόχου με νόημα. Εκείνοι με υψηλή ανάγκη για επίτευξη, θέλουν να καταγράφουν βαθμολογία, να παίρνουν ανάδραση για τις πράξεις τους – είτε αυτές είναι να βοηθήσουν έναν άνθρωπο είτε να συγκεντρώσουν εκατομμύρια για κάποιο φιλανθρωπικό σκοπό. Αυτοί οι άνθρωποι προσπαθούν να καλυτερεύουν και να επιμορφώνονται συνεχώς. Όσο καλοί και να είναι δεν είναι ποτέ ευχαριστημένοι και θέλουν πάντα να καλυτερεύουν.

Αν βρείτε σε ποια κατηγορία ανήκετε, τότε θα καταλάβετε όχι μόνο πώς θα βάλετε τους στόχους σας, αλλά και πώς θα τους υλοποιήσετε!

ΨΥΧΡΑΙΜΟΙ ΣΤΙΣ ΕΝΤΑΣΕΙΣ

"Μου  αρέσει  να  χαμογελάω, δεν  κοστίζει  και  τίποτα"

"Αποφάσισα  να  χαμογελώ  γιατί  μου  κάνει  καλό"

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ζούμε σε δύσκολες εποχές! Η οικονομία είναι αβέβαιη, τα περισσότερα αγαθά έχουν γίνει… «απλησίαστα», η καθημερινότητα είναι προβληματική και εμείς ωθούμε τους εαυτούς μας στα άκρα για να ανταποκριθούμε στις ανάγκες της ζωής.
Πώς μπορούμε να παραμείνουμε ισορροπημένοι μέσα σ’ αυτή την «καταιγίδα» των αγχωδών εξελίξεων;
Χρειάζεται προσπάθεια. Όμως μπορούμε να τα καταφέρουμε. Πώς;
1. Σωστές εισπνοές.
Είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε να αναπνέουμε σωστά, ιδίως την ώρα της κρίσης άγχους. Πολλοί κάνουν το λάθος να παίρνουν βαθιές και γρήγορες εισπνοές απ’ το στόμα, με αποτέλεσμα να δημιουργούν υπεροξυγόνωση στον εγκέφαλο, να ζαλίζονται και ίσως να λιποθυμούν μερικές φορές. 
Ποιος είναι ο σωστός τρόπος; 
Εισπνέουμε βαθειά, αλλά πάντα απ’ την μύτη, μετράμε μέχρι το πέντε και εκπνέουμε αργά απ’ το στόμα. 
Ποτέ το αντίθετο. Όταν εκπνέουμε, προσπαθούμε να βγάλουμε όλο τον αέρα και σιγά – σιγά να επαναφέρουμε την αναπνοή μας στην φυσιολογική της κατάσταση.


2. Ελαφριά άσκηση.
Αναμφίβολα τα οφέλη της άσκησης είναι πολλά. Βοηθάει τον εγκέφαλο να ξεφύγει από την αγχώδη κατάσταση, εμάς να ανεβάσουμε την διάθεσή μας, να αποκτήσουμε δύναμη και να ηρεμίσουμε το μυαλό και το σώμα με αποτέλεσμα να αλλάξει η προοπτική που βλέπουμε τα πράγματα.
Δεν υπάρχει χρόνος; Είναι εύκολο… κάντε μία βόλτα με τα πόδια για 30 λεπτά, τρεις φορές την εβδομάδα ή έναν δεκάλεπτο περίπατο καθημερινά. Σίγουρα θα νιώσετε καλύτερα, πιο ξαλαφρωμένοι και με καλύτερη ψυχολογία. 


3. Κρατήστε συντροφιά στους άλλους.
Είμαστε κατ’ εξοχήν κοινωνικά όντα και καλό είναι να μην το ξεχνάμε αυτό.
 Η συντροφιά των άλλων είναι σημαντική, γιατί μπορούν να μας πουν την γνώμη τους για ένα πρόβλημα μας και να μας δείξουν μία άλλη οπτική γωνία του, που δεν έχουμε σκεφτεί και έτσι να βρούμε λύση. Επίσης η συζήτηση μαζί τους θα μας χαλαρώσει. Σημαντικό, δεν νομίζετε;

4. Μουσική.
Η μουσική παίζει σημαντικό ρόλο στην διάθεση μας. Μπορεί να μας φτιάξει το κέφι, να μας θλίψει, να μας ηρεμήσει ή να μας εξαγριώσει. 
Φτιάξτε ένα cd με την αγαπημένη σας μουσική και όταν νιώθετε ότι έχετε ανάγκη για ηρεμία ή για «νοερό ταξίδι» βάλτε το να παίζει. Το μυαλό σας θα σας ευγνωμονεί, το ίδιο και το σώμα σας, γιατί θα καταφέρει να χαλαρώσει!

ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ ΓΙΑ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ?

"Μου  αρέσει  να  χαμογελάω δεν  κοστίζει  και  τίποτα"

"Αποφάσισα  να  χαμογελώ, γιατί  μου  κάνει  καλό"

Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι υπάρχουν πολλά πράγματα στην ζωή μας για τα οποία μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες. Και δεν μιλάμε για μεγάλα πράγματα ή εξωπραγματικά, αλλά για τα μικρά που δίνουν άλλη διάσταση στην καθημερινότητα μας. Ποια είναι αυτά; 

1.    Ότι μεγαλώνουμε. Δεν έχουν όλοι αυτή την ευκαιρία… Πόσο μάλλον αν μεγαλώνουμε με αξιοπρέπεια και υγεία. Αυτή είναι μία υπέροχη διάσταση που πρέπει να μας κάνει ευτυχισμένους.

2.    Ότι κάθε μέρα είμαστε σε θέση να έχουμε ένα πιάτο φαί στο τραπέζι μας και να το μοιραζόμαστε με τους οικείους μας.

3.    Ότι μπορούμε να ζήσουμε τις ζωές μας χωρίς να έχουμε στην διάθεση μας ένα υπέρογκο ποσό. Σίγουρα έχει χρειαστεί να μειώσουμε πολύ τα έξοδα μας και να αναθεωρήσουμε τις ανάγκες μας. Όμως τα λίγα και καλά είναι αρκετά πολλές φορές! Το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία, αυτό έχει ήδη αποδειχτεί.

     Αν η δουλειά μας απαιτεί να σηκωθούμε ξημερώματα, ας θαυμάσουμε την ανατολή του ηλίου… είναι τόσο δυνατή και όμορφη η εικόνα που θα μας συνοδεύει στην διάρκεια της ημέρας και θα μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα.

5.    Αν βρεθούμε εγκλωβισμένοι στην κίνηση, ας κοιτάξουμε τους ανθρώπους δίπλα μας και ας σκεφτούμε ότι κι εκείνοι έχουν το ίδιο πρόβλημα με εμάς, δεν είμαστε λοιπόν μόνοι μας… έχουμε παρέα.

6.     Όταν τα παιδιά μας τσιρίζουν και μας «παίρνουν τα αυτιά», πριν θυμώσουμε, ας κάνουμε ένα βήμα πίσω και ας συλλογιστούμε τι μεγάλη ευλογία είναι να τα έχουμε στην ζωή μας.

7.    Όταν ο σύντροφος μας φέρεται παράξενα ή γίνεται δύσκολος, ας σκεφτούμε ότι έχουμε την ευκαιρία να μείνουμε μαζί του και να γεράσουμε, αν καταφέρουμε να μην αφήσουμε τις μικρές αυτές κακές στιγμές να μας χαλάσουν την σχέση μας. Άλλωστε κι εμείς γινόμαστε κατά καιρούς το ίδιο δύσκολοι!

8.    Όταν οι γονείς μας θέλουν να επεμβαίνουν ακόμα στην ζωή μας, ας σκεφτούμε πόσο τυχεροί είμαστε που τους έχουμε, έστω και αν μας «τρελαίνουν»με τις απόψεις τους!

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΙ

"Μου  αρέσει  να  χαμογελάω,  δεν κοστίζει  και τίποτα"

Συνήθως στην ζωή δεν παίρνουμε αυτό που μας αξίζει, αλλά αυτό που προσδοκούμε.

Μερικοί από εμάς, ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις παραμένουμε αισιόδοξοι. Αυτό δεν μπορούν να το καταφέρουν όλοι, δυστυχώς. Κι αυτό γιατί σύμφωνα με τις έρευνες η Κατάθλιψη αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς σε σημείο μάλιστα ανησυχητικό. Ο λόγος είναι σχετικά απλός: Ανησυχία για το μέλλον, αίσθηση εγκλωβισμού σε δυσχερή κατάσταση, αίσθηση κενού. Οι πεσιμιστές είναι εκείνοι που είναι πιο ευάλωτοι στην Κατάθλιψη και κρύβουν το πρόβλημα τους «φορώντας» την μάσκα του Ρεαλιστή. Βλέπουν τα πάντα μέσα από «μαύρα γυαλιά», δηλαδή παραμορφωμένα, απαισιόδοξα και διαστρεβλωμένα. Οι ίδιοι το αρνιούνται φυσικά και παραμένουν στο πρόβλημα κάνοντας ουσιαστικά την καθημερινότητα τους χειρότερη.

Κι όμως, την προσωπική μας ευτυχία μπορούμε να την προβλέψουμε και να την φτιάξουμε όπως την θέλουμε εμείς… Πώς; Με το να καλλιεργήσουμε την ελπίδα! Με το να ρίξουμε λίγο φως στην «μαύρη» πραγματικότητα και με το να αντισταθούμε στις αρνητικές σκέψεις που οδηγούν σε εγκατάλειψη και παραίτηση!

Πώς θα το κάνουμε αυτό;

1.    Μην απαιτούμε πολλά από εμάς και από τους άλλους.
Κανείς δεν είναι τέλειος και η τελειότητα είναι ανέφικτη! Γι’ αυτό ας προσπαθήσουμε για το καλύτερο δυνατό, χωρίς να βάζουμε υπερβολικά υψηλούς στόχους που σίγουρα δεν θα μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε ούτε εμείς αλλά ούτε κι οι άλλοι. Μικροί, πραγματοποιήσιμοι στόχοι μας δίνουν θετική ανάδραση, μας κάνουν να νιώθουμε καλά και αισιόδοξα για εμάς και για το μέλλον μας.

2.    Άσχημα πράγματα συμβαίνουν και στους καλύτερους ανθρώπους.
Η ζωή είναι γεμάτη ανατροπές. Δεν ζούμε μόνο με τα καλά, αλλά και με τα άσχημα και απροσδόκητα. Όταν αυτά συμβαίνουν δεν χρειάζεται να τα βάζουμε με την «κακή μας μοίρα» που μας τα έφερε, αλλά να τα καλωσορίσουμε σαν εμπειρία και να προσπαθήσουμε να τα αντιμετωπίσουμε. Σίγουρα θα βγούμε πιο δυνατοί αλλά και πιο έμπειροι και πιο καλά προετοιμασμένοι για την επόμενη φορά.

3.    Η Αισιοδοξία βοηθάει και στην Επιτυχία.
Ένας θετικός άνθρωπος είναι πιο πιθανό να πετύχει τους στόχους του από έναν πεσιμιστή. Κι αυτό γιατί ο αισιόδοξος βλέπει τις καταστάσεις με πιο χαλαρή διάθεση, λιγότερη πίεση και είναι έτοιμος για όλα, σε αντίθεση με τον πεσιμιστή που στην πρώτη αναποδιά καταρρέει και αποφεύγει την επανάληψη της προσΕσείς με ποια ομάδα είστε;πάθειας. Οπότε το γήπεδο ανήκει στους αισιόδοξους!

 Εσείς με ποια ομάδα είστε;

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ, ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

"Μου  αρέσει  να  χαμογελάω δεν  κοστίζει  και  τίποτα"

"Αποφάσισα  να  χαμογελώ, γιατί  μου  κάνει  καλό"

Νομίζουμε ότι το φλερτ και η κοινωνικότητα βασίζονται στην λεκτική επικοινωνία… κι όμως η μη λεκτική επικοινωνία – η γλώσσα του σώματος δηλαδή – είναι αυτή που παίζει καθοριστικό ρόλο! Γιατί; Διότι πολλές φορές δυσκολευόμαστε να εκφράσουμε με λόγια τα συναισθήματα μας ή τα θέλω μας, γιατί έτσι «έχουμε μεγαλώσει» και δεν είναι σωστό… Όσα λοιπόν δεν μπορεί να εκφράσει η ομιλία, εκφράζει το σώμα… Κι έρευνες έχουν δείξει ότι η γλώσσα του σώματος είναι δυνατότερη και πιο κατανοητή.

Τι σημαίνει όμως αυτό για ένα επικείμενο ραντεβού;

Τα στάδια ενός ραντεβού είναι συνήθως τα ακόλουθα:

1.    Γνωριμία και επιφυλακή.

Όταν γνωρίζουμε για πρώτη φορά κάποιον που μας αρέσει προσπαθούμε να είμαστε όσο πιο προσεχτικοί μπορούμε… Κι αυτό γιατί θέλουμε να τον ξανασυναντήσουμε. Έτσι προσπαθούμε να πάμε με «τα νερά του» και να τον κάνουμε να νιώσει χαλαρά και όμορφα μαζί μας.

2.    Επιβεβαίωση ότι θέλουμε να ξανασυναντηθούμε.

Σ’ αυτό το στάδιο συνήθως γίνεται η ανταλλαγή τηλεφώνων και κλείνεται εκ νέου μία καινούργια συνάντηση. Ο άλλος, αλλά κι εμείς, νιώθει καλύτερα και ο «τοίχος» έχει πέσει λίγο. Οπότε οι κινήσεις γίνονται πιο ανοιχτές και το σώμα, ιδίως οι ώμοι, χαλαρώνουν.

3.    Το δεύτερο ραντεβού.

Σ’ αυτό το στάδιο είμαστε σίγουροι ότι υπάρχει ενδιαφέρον και προοπτική αυτή η σχέση να προχωρήσει. Οπότε είμαστε λίγο πιο χαλαροί και δείχνουμε στον άλλον πόσο μας αρέσει.

Ναι; Αλλά πώς το δείχνουμε ακριβώς;

Πολλές φορές συμπεριφερόμαστε με τέτοιο τρόπο, ώστε ο άλλος αντλεί πληροφορίες για το τι είναι σημαντικό για εμάς.

Πώς δείχνουμε – χωρίς να το λέμε – στον άλλον ότι μας αρέσει; Πώς του δίνουμε να καταλάβει το ενδιαφέρον μας; Τι σήματα του στέλνουμε και πώς του τα στέλνουμε;

•    Συνήθως χρησιμοποιούμε μικρές κινήσεις και πολύ συγκεκριμένες.

•    Μιλάμε αργά και πιο γλυκά απ’ ότι συνήθως.

•    Χαμογελάμε συχνά.

•    Γέρνουμε το κεφάλι στο πλάι και τον πλησιάζουμε όταν αυτό που λέει μας ακούγεται ενδιαφέρον  Είμαστε ήρεμοι, διαθέσιμοι για συζήτηση και πολύ προσεχτικοί σ’ αυτά που λέει.

Με λίγα λόγια, χωρίς να το καταλάβουμε δίνουμε χώρο στον άλλον να εκφραστεί, να μας γοητεύσει και να νιώσει άνετα μαζί μας.

Οπότε δεν χρειάζεται να εκφραστούμε με λόγια για να του δείξουμε την συμπάθεια μας… το έχει αντιληφθεί από την «γλώσσα του σώματος μας». Το ίδιο όμως κι εμείς! Κι αυτό είναι υπέροχο!

ΚΑΛΟΣ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΧΑΖΟΣ

Πολλές φορές συναντάμε ανθρώπους που είναι τόσο καλοί που υποψιαζόμαστε ότι μπορεί να μην είναι αληθινοί, ότι κάτι κρύβουν και ότι η καλοσύνη τους είναι προσποιητή. Κι όμως υπάρχουν καλοί άνθρωποι δίπλα μας που απ’ την καλοσύνη τους κάνουν κακό στον εαυτό τους γιατί το βάζουν πάντα σε δεύτερη μοίρα… Μήπως είσαστε κι εσείς ένας απ’ αυτούς; Μήπως θέλετε να αλλάξετε το προφίλ σας και να γίνετε πιο σκληρός γιατί νιώθετε ότι οι άλλοι σας πατάνε; Μήπως βαρεθήκατε να τρέχετε όταν κάποιος ζητάει την βοήθεια σας; Μήπως τελικά υποφέρετε από «υπερβολική καλοσύνη»;

Και αν ναι, μπορείτε να κάνετε κάτι γι’ αυτό;

•    Κατ’ αρχήν να είστε ειλικρινείς με τον εαυτό σας.
Ας το πάρετε απόφαση ότι δεν μπορείτε να αλλάξετε απ’ την μία μέρα στην άλλη, ίσως και να μην θέλετε… Η καλοσύνη είναι σίγουρα ένας τρόπος ζωής, μία απόφαση που πήρατε ασυνείδητα όταν ήσασταν μικροί ακόμη… και το περιβάλλον σας ενίσχυσε με τον έναν ή άλλο τρόπο αυτή σας την απόφαση. Οπότε σας χαρακτηρίζει και τα προσωπικά χαρακτηριστικά δεν αλλάζουν απ’ την μία στιγμή στην άλλη. Εν κατακλείδι ας μάθετε να ζείτε με την καλοσύνη σας! Τόσα χρόνια την έχετε, συνεπώς μάλλον είναι μέρος της ζωής σας πια. Αν δεν ήταν, δεν θα την είχατε υιοθετήσει.


•    Μάθετε πότε να αποχωρείτε.
Ένα μεγάλο πρόβλημα για τους καλοσυνάτους ανθρώπους είναι ότι νιώθουν άσχημα μέσα σε ένα καυγά ή σε μία διαφωνία. Είναι κάτι αναμενόμενο για αυτούς γιατί δεν έχουν συνηθίσει να έρχονται σε συγκρούσεις γιατί τους είναι δυσάρεστες. Όμως πολλές φορές οι διαφωνίες είναι αναπόφευκτες και πρέπει να τις αντιμετωπίσουν, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για το δίκιο τους. Τι μπορούν να κάνουν όμως; Κατ’ αρχήν να μην εγκαταλείψουν τις απόψεις τους επειδή ακριβώς έχουν δίκιο και δεν πρέπει να το χάσουν. Διεκδίκηση… αυτό είναι το κλειδί στην προκειμένη περίπτωση. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να διεκδικήσει κανείς το δίκιο του, όχι μόνο οι φωνές και οι φασαρίες. Αν μείνουμε στα γεγονότα και τα περιγράψουμε έτσι ώστε να καταλάβει ο άλλος πόσο έχουμε πληγωθεί από μία κατάσταση, τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να κερδίσουμε την μάχη… Αν πάλι δεν συμβεί αυτό, ας αποφασίσουμε να αποχωρήσουμε. Είναι καλύτερα να αποχωρήσει κανείς, απ’ το να εμπλακεί σε έναν καυγά ψυχοφθόρο χωρίς κανένα αποτέλεσμα παρά μόνο κακή ψυχική κατάσταση.


•    Μην χαρίζετε τις ευκαιρίες!
Εντάξει, το καταλάβαμε… είστε ένας καλός άνθρωπος… αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει συνέχεια να γυρίζετε και το άλλο μάγουλο όταν κάποιος σας χτυπάει! Αυτό δεν είναι καλοσύνη αλλά ηττοπάθεια! Δώστε μία ευκαιρία σε κάποιον που αναγνωρίζει το λάθος του και ότι σας αδίκησε… του αξίζει αφού ζήτησε συγνώμη. Αλλά αν επαναλάβει το ίδιο λάθος και ξαναζητήσει συγνώμη, τότε υποψιαστείτε ότι μπορεί και να μην το εννοεί αλλά ότι δοκιμάζει τα όρια σας… Όσο εσείς του επιτρέπετε να σας αδικεί, αυτός θα το κάνει. Σταματήστε λοιπόν και αποχωρήστε απ’ την σχέση, φιλική ή ερωτική, γιατί οδηγεί σίγουρα στην απογοήτευση και στην εκμετάλλευση. Δεν χρειάζεται να φύγετε με θυμό και ενοχές από μία κατάσταση…ούτε να αδικήσετε τον εαυτό σας, αποχωρήστε όσο είναι νωρίς. Είπαμε ο καλός δεν είναι και χαζός… ας είστε λοιπόν καλός και έξυπνος!

ΧΩΡΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ - ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

"Μου  αρέσει  να  χαμογελάω δεν  κοστίζει  και  τίποτα"

"Αποφάσισα  να  χαμογελώ, γιατί  μου  κάνει  καλό"

Για τους περισσότερους ανθρώπους το να πηγαίνει κανείς στην δουλειά σημαίνει ότι πρέπει να συναναστραφεί με τα ίδια πρόσωπα σε καθημερινή βάση. Γι’ αυτό τον λόγο πρέπει να είναι καλή η σχέση μαζί τους. Και υπάρχει τρόπος για να γίνει αυτό. 1. Ας χαμογελάμε κι ας είμαστε φιλικοί.
Σύμφωνοι.. δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες, ούτε μπορούμε να είμαστε κεφάτοι καθημερινά… μπορούμε όμως να χαμογελάμε στους συναδέλφους μας και να είμαστε φιλικοί μαζί τους. Δεν είναι ανάγκη με το που πατήσουμε το πόδι μας στη δουλειά να πάμε να ταμπουρωθούμε πίσω απ’ το γραφείο μας και να μην σηκώσουμε κεφάλι. Χαμογελάστε στους συναδέλφους σας και κατά διαστήματα απευθύνετε τους το λόγο… δεν χρειάζεται να απομονωνόσαστε ούτε εσείς ούτε αυτοί. Ένα καλημέρα, τι κάνεις, πώς ήταν η μέρα σου εχθές, δεν 

κοστίζει τίποτα… μπορεί όμως να σας φέρει πιο κοντά!

2. Ομαδική δουλειά.
Βοηθήστε τους άλλους όποτε μπορείτε και ζητήστε να σας βοηθήσουν κι αυτοί. Ας είστε ανοιχτοί και πρόθυμοι σε μικρά πραγματάκια, όπως να τους βοηθήσετε στο φωτοτυπικό, αν δεν ξέρουν να το χρησιμοποιούν – και δεν είναι λίγοι αυτοί – να τους δώσετε ένα συρραπτικό αν χρειάζονται ή να τους προσφέρετε μία συμβουλή αν την ζητήσουν. Στην δουλειά δεν πηγαίνουμε μόνο για να στείλουμε e-mails και να βάζουμε σφραγίδες… καλό είναι να αλληλοεπιδρούμε με τους άλλους.

3. Η γλώσσα του σώματος είναι σημαντική.
Αν για παράδειγμα σας πλησιάσει ένας συνάδελφος και σας ζητήσει βοήθεια, μην μείνετε με γυρισμένη την πλάτη, ούτε με το κεφάλι σκυμμένο καθώς του απαντάτε. Γυρίστε και κοιτάξτε τον… θα πάρει μόνο ένα λεπτό και μιλήστε του κατά πρόσωπο. Φανείτε φιλικοί όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στην συμπεριφορά. Μην ξεχνάτε ότι και οι άλλοι έχουν προβλήματα… δεν υπάρχει λοιπόν λόγος να τους φοβίζετε… ούτε να τους μεταφέρετε τα συναισθήματα σας. Στον χώρο της δουλειάς δεν χρειάζονται ούτε μελοδραματισμοί, ούτε εντάσεις… Καλή συνεργασία χρειάζεται μόνο!

5. Κοινωνικοποιηθείτε.
Ας ξοδέψετε λίγο χρόνο για να γνωρίσετε καλύτερα τους συναδέλφους σας. Κάντε ένα διάλλειμα - αν επιτρέπεται στην δουλειά – και πιείτε έναν καφέ μαζί τους. Ρωτήστε τους για τις οικογένειες τους, τα παιδιά τους… μοιραστείτε κι εσείς πληροφορίες για εσάς. Αποκτήστε μία πιο ανθρώπινη επικοινωνία με γερές βάσεις… Όπως δεν θέλετε να σας βλέπουν οι άλλοι απρόσωπα, έτσι δεν θέλουν κι εκείνοι!

6. Να είστε σαφής για το τι θέλετε.
Η συνεργασία βασίζεται στην καλή επικοινωνία. Όταν ζητάτε κάτι απ’ τους συναδέλφους σας να είστε ξεκάθαροι για το τι είναι αυτό. Αν δεν το ζητάτε σωστά, τότε οι άλλοι δεν θα το καταλάβουν σωστά και θα δημιουργηθούν εντάσεις. Ας είστε λοιπόν όσο πιο ξεκάθαροι μπορείτε και ζητήστε να κάνουν το ίδιο και οι συνεργάτες σας με εσάς.

 Μην ξεχνάτε ότι τον περισσότερο χρόνο της ημέρας τον περνάτε στην δουλειά… Δεν θέλετε να είναι ένας ευχάριστος χώρος με φιλικούς συνεργάτες; Στο χέρι σας είναι!

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ (EQ )

Η Συναισθηματική Νοημοσύνη (EQ) μπορεί να οριστεί ως η ικανότητα να κατανοήσουμε, να διαχειριστούμε και να εκφράσουμε αποτελεσματικότερα τα δικά μας συναισθήματα, αλλά και να νιώσουμε ενσυναίσθηση, να μπορούμε να δούμε δηλαδή τα συναισθήματα του άλλου «μέσα από τα δικά του μάτια». Πώς μπορούμε να το καταφέρουμε αυτό; Τι χρειάζεται;

1.    Ικανότητα να αντιμετωπίζουμε τα αρνητικά συναισθήματα μας.

Ίσως δεν υπάρχει πτυχή του EQ πιο σημαντική από την ικανότητά μας να διαχειριζόμαστε αποτελεσματικά τα αρνητικά συναισθήματα μας, έτσι ώστε να μην μας συντρίβουν και να μην επηρεάσουν την κρίση μας. Για να αλλάξουμε τον τρόπο που αισθανόμαστε για μια κατάσταση, θα πρέπει πρώτα να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε γι 'αυτήν. Να εξετάζουμε δηλαδή την φύση των αρνητικών εμπειριών μας και γιατί μας κρατούν δέσμιους με αρνητικά συναισθήματα.

2.    Ικανότητα να μένουμε ψύχραιμοι κάτω από πίεση.
Όλοι μας βιώνουμε κάποιο επίπεδο στρες στην καθημερινότητα μας. Ο τρόποςισορροπημένοι ή  να βρεθούμε εκτός εαυτού και να χάσουμε το όποιο δίκιο μας αναλογεί.

3.    Ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε όχι μόνο την λεκτική αλλά και την μη – λεκτική συμπεριφορά.
Οι άνθρωποι με υψηλή Συναισθηματική Νοημοσύνη είναι γενικά πιο ακριβείς στην ικανότητά τους να αντιλαμβάνονται και να ερμηνεύουν τη συναισθηματική, σωματική και λεκτική έκφραση των άλλων. Ξέρουν επίσης πώς να επικοινωνούν αποτελεσματικά και να αποσαφηνίσουν τις προθέσεις των άλλων. Κι αυτό γιατί δεν βιάζονται να βγάλουν συμπεράσματα, αλλά περιμένουν να δουν σφαιρικά την συμπεριφορά των άλλων. Δεν την προσωποποιούν και δεν την εκλαμβάνουν σαν προσωπική επίθεση αλλά απλώς σαν μία ένταση που είναι αποτέλεσμα μίας  κακής μέρας που τυγχάνει να έχει ο άλλος για προσωπικούς δικούς του λόγους.

4.    Ικανότητα να είμαστε διεκδικητικοί και έτοιμοι να εκφράσουμε δύσκολα συναισθήματα όταν είναι απαραίτητο.
Υπάρχουν στιγμές στις ζωές όλων μας, που είναι σημαντικό να καθοριστούν τα όρια μας, έτσι ώστε οι άνθρωποι να γνωρίζουν πού βρισκόμαστε. Όταν λέμε όρια εννοούμε το δικαίωμα να διαφωνούμε με τους άλλους (χωρίς να γινόμαστε δυσάρεστοι), να λέμε "όχι" χωρίς τύψεις και να βάζουμε τις δικές μας προτεραιότητες έτσι ώστε να προστατεύουμε τους εαυτούς μας από την απειλή και την βλάβη.
5.    Ικανότητα να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας στις διαπροσωπικές μας σχέσεις.
Η ικανότητα να εκφράσουμε τα συναισθήματα αγάπης που νιώθουμε για τον άλλον είναι σημαντική για την διατήρηση στενών προσωπικών σχέσεων. Έτσι καταφέρνουμε να μοιραζόμαστε με τους αγαπημένους μας τα συναισθήματα αυτά που θα θρέψουν, θα ενδυναμώσουν και θα ενισχύσουν την σχέση μας. Θα παρακινήσουν μάλιστα και τον άλλον να εκφράσει τα δικά του συναισθήματα.

Ας μην αφήσουμε λοιπόν τον εγωισμό και την ανωριμότητα να κυριαρχήσει στις σχέσεις μας γιατί θα χάσουμε την ουσία.. την στενή σχέση δηλαδή με τους άλλους.

ΜΗΠΩΣ ΚΑΤΙ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΟΣ?

Όσο σκληρά και να προσπαθούμε δεν είναι δυνατόν να αποφύγουμε κάποιες μικρές ντροπιαστικές στιγμές που μας κάνουν να νιώθουμε άβολα. Κι αυτό γιατί είναι πολύ δύσκολο να βρισκόμαστε συνέχεια σε εγρήγορση και να προστατεύουμε τους εαυτούς μας για κάποια μελλοντική στιγμή αμηχανίας… που δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι θα συμβεί. Τόσο το μυαλό, όσο και το σώμα κάποια στιγμή θα αντιδράσουν. Για παράδειγμα: Όσο και να προσπαθούμε να αποφύγουμε την εφίδρωση, δεν τα καταφέρνουμε. Πολλοί νιώθουν άβολα να φορούν ένα πουκάμισο μουσκεμένο από ιδρώτα, αλλά κατά την διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών κάτι τέτοιο φαντάζει μάλλον αδύνατο να αποφευχθεί. Το σώμα χρειάζεται την εφίδρωση γιατί λειτουργεί σαν φυσικό κλιματιστικό και μας δροσίζει. Οπότε η φύση έχει προνοήσει για να μας προστατεύσει και εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό… ευτυχώς!

Οπότε τι είναι καλό να κάνουμε έτσι ώστε να μην νιώθουμε δυστυχείς ακόμα και αν βιώσουμε κάποια στιγμή αμηχανίας;

1.    Να αποδεχτούμε το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι.
Τόσο εμείς, όσο και όλοι οι άλλοι άνθρωποι ανά την υφήλιο μέσα στους αιώνες κάποια στιγμή της ζωής τους έκαναν κάτι που τους προκάλεσε αμηχανία. Όταν πρόκειται για τον έλεγχο του σώματός μας, για παράδειγμα υπάρχουν κάποιες φυσικές διεργασίες που θα προκύψουν όσο και να θέλουμε να τις αποτρέψουμε.
2.    Βάζουμε τα πράγματα σε μια καινούργια προοπτική.
Μπορεί να αισθάνεστε απαίσια για το τι έχετε κάνει, αλλά οι πιθανότητες είναι ότι πολύ λίγοι άνθρωποι (ή ίσως και κανένας) ή να το έχουν παρατηρήσει ή να νοιάζονται για το συμβάν. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως όταν βλέπετε έναν επαγγελματία υγείας, αυτός ή αυτή έχει εκπαιδευτεί έτσι ώστε να μην παρατηρεί το όποιο σωματικό σας «κουσούρι». Και όταν πρόκειται για θέματα που αφορούν την ίδια την υγεία σας είναι πιο σημαντικό να γιατρευτεί κανείς και να γίνει καλά από το να αποφεύγει να εμπιστευτεί στον θεραπευτή το όποιο «κουσούρι» του.

3.    Ας συνειδητοποιήσουμε ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν.
Σίγουρα, θα μας άρεσε να γυρίζαμε πίσω το χρόνο και να εμποδίζαμε κάποιες ντροπιαστικές στιγμές να συμβούν. Όμως η αλήθεια είναι μία… η ζωή κυλάει μόνο μπροστά και εμείς μαζί της. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε με βεβαιότητα είναι να χρησιμοποιήσουμε την εμπειρία υπέρ μας και να εμποδίσουμε την επανάληψη της στο μέλλον.
4.    Ας κατεβάσουμε τις άμυνες μας.
Οι άλλοι άνθρωποι θα νιώσουν μεγαλύτερη συμπάθεια για εμάς αν δεχτούμε το γεγονός ότι κάναμε κάπου λάθος, ότι ξεχάσαμε κάτι ή απλά κάναμε κάτι χαζό. Μία πράξη μας, όσο αμήχανη και να είναι, δεν μας χαρακτηρίζει σαν όλον… είναι απλά μία στιγμή… δεν είναι όλη μας η ύπαρξη, οπότε δεν μπορεί να μας σημαδεύει για όλη μας την ζωή!

5.    Ας προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τα βαθύτερα νοήματα.
Για παράδειγμα συναισθήματα έντονης ντροπής και αμηχανία μπορεί να είναι το σημάδι ότι κάτι άλλο συμβαίνει, πιο βαθύ και δεν είναι μόνο αυτό το απλό κοινωνικό ατόπημα. Τι είναι αυτό που μας οδηγεί να είμαστε σε όλα τέλειοι; Και γιατί δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ότι δεν υπάρχει τελειότητα και δεν είναι δυνατή η επίτευξή της; Και γιατί βάζουμε τόσο υψηλά στάνταρ για εμάς και τους άλλους; Ίσως γιατί νιώθουμε ανεπαρκείς και μόνο η «τελειότητα» θα μας κάνει να νιώσουμε καλύτερα;

Και αν δεν μπορούμε να δώσουμε απαντήσεις σε αυτά και έμμονες ιδέες κυριαρχούν το μυαλό μας, καλό θα ήταν να ζητήσουμε βοήθεια από κάποιον ειδικό και να βρούμε λύσει για να κάνουμε την ζωή μας πιο λειτουργική!

ΠΩΣ ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΩ ΜΙΑ ΥΙΗ ΣΧΕΣΗ

"Μου  αρέσει  να  χαμογελάω δεν  κοστίζει  και  τίποτα"

"Αποφάσισα  να  χαμογελώ, γιατί  μου  κάνει  καλό"

Όλοι ψάχνουμε για συντρόφους που να μας καταλαβαίνουν έτσι ώστε να περάσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας μαζί τους. Είναι εφικτό άραγε; Συνήθως στα παραμύθια οι ήρωες «έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα»… Όμως έζησαν μαζί για «πάντα», μέχρι το τέλος της ζωής τους; Αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ… Άλλωστε το για πάντα υπάρχει; Αυτό θέλουμε πραγματικά; Να ζήσουμε μία σχέση για πάντα ή να έχουμε ποιότητα; Και αν ναι, πώς θα την αποκτήσουμε;

Με το να αποφεύγουμε κάποια συνηθισμένα λάθη που κάνουμε όταν βρισκόμαστε μέσα σε μία σχέση.

Ποια είναι αυτά;

1.    Να μένουμε πάντα στα ίδια.
Ναι, είναι αλήθεια ότι το παρελθόν είναι σημαντικό για εμάς γιατί μας έκανε αυτό που είμαστε… Οι εμπειρίες μας, τα πιστεύω μας και οι αντιλήψεις μας είναι μέρος του χαρακτήρα μας. Όμως το πώς θα χρησιμοποιήσουμε το παρελθόν μας θα παίξει καθοριστικό ρόλο στο μέλλον της σχέσης μας… Οι εμπειρίες μας μεγαλώνοντας μπορεί να μας οδηγήσουν προς μια υγιή σχέση ή προς μια δυσλειτουργική σχέση.
Είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, μας προσελκύουν άτομα που μας είναι μας που δεν μιλάμε ούτε την γλώσσα… Μοτίβα συμπεριφοράς λοιπόν τείνουν να επαναλαμβάνονται. Μας ελκύουν μερικοί τύποι προσωπικότητας περισσότερο από ό, τι άλλοι… και αυτό δεν πειράζει, αρκεί να το αποδεχτούμε!

2.    Να δίνουμε έμφαση στο «εγώ» και όχι στο «εμείς»
Η σχέση καλό θα ήταν να βασίζεται σε αλληλοσεβασμό και ισότητα όχι σε έλεγχο και εξάρτηση. Αν παρατηρήσετε ότι έχετε εξαρτητική σχέση με τους συντρόφους σας καλό θα ήταν να κάνατε ένα βήμα πίσω για να ξανα-αξιολογήσετε την κατάσταση.
Εννοείται ότι να εκφράζει κανείς την γνώμη του είναι απαραίτητο και επιβάλλεται μέσα στην σχέση, αρκεί να μην εμμένει σ’ αυτήν και να προσπαθεί να την εφαρμόσει με το ζόρι. Αν πάλι δέχεται την γνώμη του άλλου χωρίς να φέρνει την παραμικρή αντίρρηση τότε υπάρχει πρόβλημα στην αυτοπεποίθηση και στην εικόνα εαυτού. Μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του κατώτερο και από φόβο μήπως χάσει τον σύντροφο του να υποχωρεί στα πάντα. Μιλάμε δηλαδή για σχέσεις άνισες και μη υγιείς. Σίγουρα θα υπάρξουν διαστήματα που θα νιώσουμε ανασφαλείς αλλά αυτό είναι κομμάτι μίας υγιής σχέσης και καλό θα ήταν να το αποδεχτούμε ως τέτοιο. Όμως αν η ανασφάλεια είναι το μόνο χαρακτηριστικό της σχέσης, τότε καλά θα κάνουμε να την ξαναδούμε απ’ την αρχή!

3.    Να μην κάνουμε κατά διαστήματα έλεγχο πραγματικότητας.
Τα ραντεβού δεν είναι πάντα πετυχημένα… μερικές φορές έχουν τραγικές καταλήξεις που μας γεμίζουν φόβο και αμηχανία… Σίγουρα πάντως δεν είναι έτσι όπως τα βλέπουμε σε έργα στην τηλεόραση ή στον κινηματογράφο… ή όπως τα διαβάζουμε στα βιβλία. οικεία τόσο σε συμπεριφορές όσο και σε αντιλήψεις. Φανταστείτε πόσο δύσκολο θα ήταν – αν δεν έχουμε «ανοιχτό» μυαλό -  να κάναμε σχέση με κάποιον από μία χώρα πολύ μακρινή Πολλές φορές λοιπόν στην προσπάθεια μας να βρούμε τον ιδανικό σύντροφο, ξεχνάμε τον πραγματικό! Επικεντρωνόμαστε στο να βρούμε τους τέλειους συντρόφους και ξεχνάμε να κοιτάξουμε τριγύρω μας να δούμε αυτούς που πραγματικά γνωρίζουμε και δεν είναι τόσο τέλειοι όσο στην μυθοπλασία. Όμως το τέλειο δεν υπάρχει στην πραγματική ζωή!

Αν δεν είμαστε λοιπόν ανεκτικοί στην ανθρώπινη ατέλεια, δεν θα είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε μια σχέση… άλλωστε ούτε εμείς είμαστε τέλειοι.. γιατί να είναι οι άλλοι; Η τελειότητα είναι μύθος, και είναι επικίνδυνο να πιστεύουμε σ’ αυτήν.

Τα καλά νέα είναι ότι κανένα από αυτά τα εμπόδια δεν είναι αδύνατο να τα ξεπεράσουμε, το μόνο που χρειάζεται είναι να αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να κάνουμε την προσωπική μας απογραφή.

Το να σταματήσουμε να επαναλαμβάνουμε τα ίδια μοτίβα ξανά και ξανά χρειάζεται αυτογνωσία. Η οικογένεια μας ήταν εκείνη που μας έμαθε μερικές συμπεριφορές που ίσως να μην είναι και τόσο λειτουργικές για τις σχέσεις μας. Για παράδειγμα αν είμαστε κακομαθημένοι, η σχέση μας σίγουρα θα είναι έκρυθμη και με πολλά σκαμπανεβάσματα γιατί οι άλλοι δεν είναι γονείς μας – να ανέχονται δηλαδή εμάς και τα καπρίτσια μας!

Ας ανακαλύψουμε λοιπόν τα εμπόδια που μας στερούν μία υγιή σχέση και ας τα παρακάμψουμε… τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε!

ΔΕΝ ΑΦΗΝΩ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΜΕ ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΥΝ! ΑΝΤΙΔΡΩ!

Έχετε παρατηρήσει ότι συνήθως κάνετε σχέσεις με άτομα που είναι πολύ εξουσιαστικά; Ότι εσείς είστε συναισθηματικά εξαρτώμενοι από τον εκάστοτε παρτενέρ σας; Μήπως αυτή η εξάρτηση είναι πια δυσλειτουργική; Και γιατί συμπεριφέρεστε έτσι; Μήπως έχετε παρατηρήσει ότι όταν βρίσκεστε σε μία τέτοια σχέση τότε:

•    Τα συναισθήματα σας είναι έντονα και ακραία. Νιώθετε ή πολύ πληγωμένοι και αδύναμοι ή πού χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.
•    Συνήθως σκέφτεστε… «γιατί να μην μπορώ να πάω για έναν καφέ με έναν φίλο;» «Γιατί να μην μπορώ να κάνω αυτά που μου αρέσουν;» αλλά κανείς δεν σας έχει επιβάλλει να μην τα κάνετε;
•    Πληγώνεστε αμέσως όταν ο άλλος σας πει κάτι που θεωρείτε αποδοκιμαστικό;
•    Πιστεύετε ότι θα αλλάξετε τον άλλον και θα τον φέρετε «στα μέτρα σας;»
•    Η αυτόεκτίμηση  σας είναι σε πτώση;
•    Η συναισθηματική σας κατάσταση βρίσκεται σε συνεχόμενη ένταση και εσείς στα πρόθυρα της νευρικής κρίσης;
•    Ονειρεύεστε ότι κάποια μέρα η ζωή σας θα φτιάξει και θα γίνει ονειρική από μόνη της;

Τότε είναι ίσως ο καιρός να ξαναπάρετε τη ζωή σας χέρια σας!

Πώς μπορεί να γίνει αυτό;

1.    Αναγνωρίστε το γεγονός ότι έχετε «εξάρτηση» στον σύντροφό σας και δεν τολμάτε να του εκφράσετε τα συναισθήματα σας από φόβο μήπως τον χάσετε. Ζητήστε την βοήθεια ενός ειδικού αν το πρόβλημα είναι μεγάλο και σας δημιουργεί δυσφορία ή την συμβουλή ενός φίλου που εμπιστεύεστε για το πώς θα πάρετε σιγά – σιγά το κοντρόλ της ζωή σας.
2.    Είναι καιρός να συνειδητοποιήσετε ότι για το μόνο άτομο που είστε υπεύθυνοι για το πώς νιώθει είστε εσείς, κανείς άλλος!!! Δεν μπορείτε σε κανέναν άλλον να επιβάλλετε πως θα νιώθει κάποια συγκεκριμένη στιγμή… Το ίδιο όμως ισχύει και για εσάς!!! Μόνο εσείς είστε υπεύθυνοι για τα συναισθήματα σας… κανείς άλλος!
3.    Αμφισβητήστε τους φόβους σας για μοναξιά, εγκατάλειψη, απαξίωση. Επειδή το σκέφτεστε δεν σημαίνει ότι είναι αλήθεια. Βλέπετε την πραγματικότητα μέσα από το πρίσμα των ακραίων συναισθημάτων, οπότε είναι σίγουρο ότι θα είναι παράλογη!
4.    Όσο και να επιθυμούμε κάποιον δεν μπορεί να είναι η μοναδική ενασχόληση μας όλη την ημέρα. Καλό θα ήταν να βρίσκαμε πράγματα που μας ευχαριστούν και μας δίνουν χαρά να κάνουμε για να μην είμαστε κρεμασμένοι στο τηλέφωνο ή στα χείλη του και να περιμένουμε να μας πει μια λέξη για να ενεργοποιηθούμε, αφού εμείς είμαστε ανίκανοι να σκεφτούμε, ακόμα και να κοντρολάρουμε τα συναισθήματα μας και εξαρτώμαστε ολοκληρωτικά από τον άλλον!
5.    Γνωρίστε κόσμο και κάντε καινούργιους φίλους. Γραφτείτε σε μία σχολή χορού, στο γυμναστήριο ή βγάλτε την ατζέντα σας και τηλεφωνήστε σε φίλους και γνωστούς που  έχετε παραμελήσει και ζητήστε να συναντηθείτε για να τα πείτε. Έτσι θα δημιουργήσετε ένα υποστηριχτικό περιβάλλον και δεν θα νιώθετε έρμαιο των πράξεων του άλλου και της επίδρασης του επάνω σας.
6.    Μάθετε να αναγνωρίζετε τα συναισθήματα σας. Όταν κρέμεστε στο τηλέφωνο και περιμένετε να σας τηλεφωνήσει ο άλλος, υποφέρετε από ανασφάλεια και όχι μόνο. Σταματήστε να πληγώνετε τον εαυτό σας! Αναγνωρίστε το πρόβλημα και ζητήστε βοήθεια για να βρείτε μία λύση.
7.    Απομακρυνθείτε από αυτούς που θέλουν να σας εξουσιάζουν. Έχουν πρόβλημα τόσο αυτοί αλλά και εσείς που μένετε σε μία τόσο τοξική σχέση.

Σκεφτείτε… τι σας αξίζει πραγματικά; Να είστε δυστυχισμένοι και σε απόγνωση; Ή να είστε ισορροπημένοι και ευτυχισμένοι;
Η απάντηση είναι δική σας και απ’ αυτή θα εξαρτηθεί ένα μεγάλο μέρος της ζωής σας!

ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

" ΠΑΝΤΑ  ΥΠΑΡΧΟΥΝ  ΕΠΙΛΟΓΕΣ, 

ΚΑΝΕ  ΤΗ  ΔΙΚΗ  ΣΟΥ"

Κάθε μέρα που σηκωνόμαστε από το κρεβάτι έχουμε ένα ημερήσιο πρόγραμμα στο μυαλό μας με τις υποχρεώσεις μας και πώς να τις φέρουμε εις πέρας. Όμως η ζωή είναι όμορφη γιατί φέρνει ανατροπές. 
Πόσο έτοιμοι είμαστε γι’ αυτές και τι κάνουμε όταν έρθουμε αντιμέτωποι; Ας φανταστούμε ότι η κάθε μέρα είναι μία θάλασσα από υποχρεώσεις αλλά και ευχαριστήσεις. Κι εμείς καλούμαστε να την διασχίσουμε με ένα σκάφος… που είναι ο εαυτός μας. Έχουμε ετοιμαστεί γι’ αυτό το ταξίδι και έχουμε τα κατάλληλα σύνεργα… τα επαγγελματικά μας έγγραφα, τις παρουσιάσεις μας, την λίστα με τα ψώνια μας, τα σύνεργα μας για το γυμναστήριο, τα ρούχα μας για την βραδινή μας έξοδο. Και ξαφνικά φυσάει δυνατός αέρας… κάτι απρόσμενο συμβαίνει… ένα επαγγελματικό ραντεβού που αναβλήθηκε, η αρρώστια κάποιου συγγενικού μας προσώπου… και μας βγάζει έξω απ’ το πρόγραμμα μας και μας φέρνει τα πάνω κάτω… τι κάνουμε;
 Παραμένουμε ψύχραιμοι. Όσο καλοί ναυτικοί και να είμαστε, κάποια στιγμή θα χρειαστεί να δείξουμε και πόσο καλοί καπετάνιοι είμαστε… και ως γνωστό ο καλός ο καπετάνιος, στην φουρτούνα φαίνεται. 
Ας εξετάσουμε λοιπόν τα νέα δεδομένα και ας χαράξουμε καινούργια πορεία. Πάντα υπάρχουν λύσεις σε προβλήματα που μπορεί εκ πρώτης να δείχνουν άλυτα.

•    Ας βάλουμε προτεραιότητες. Εντάξει, είχαμε σχεδιάσει να περάσουμε μία υπέροχη βραδιά με τους φίλους μας έξω, αλλά αρρώστησε μία καλή μας φίλη… 
Τι είναι πιο σημαντικό; Να βγούμε έξω ή να συμπαρασταθούμε στην φίλη μας; Όπως θα σπείρουμε θα θερίσουμε στο μέλλον. Η απόφαση είναι δική μας.

•    Ας πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Είπαμε ότι είμαστε καλοί καπετάνιοι… Αν ένα πρόβλημα ανακύψει από το πουθενά, ας προσπαθήσουμε να βρούμε άμεσα λύση.
 Ας μην μείνουμε να μεμψημηρούμε για την ατυχία που μας συνέβη… Δεν μπορούν όλα να έρχονται όπως τα έχουμε σχεδιάσει, γι’ αυτό ας είμαστε έτοιμοι για την ανατροπή.

•    Ας συνεχίσουμε την ημέρα μας αφού κάνουμε πρώτα τις απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις. 
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να φτάσει κάποιος στον προορισμό του, αρκεί να ξέρει να ελίσσεται γύρω απ’ τα εμπόδια και να μην μένει να τα κοιτάζει.

•    Ας δεχτούμε το απρόσμενο γεγονός σαν μία καινούργια εμπειρία και ας το υποδεχτούμε ως τέτοιο.
 Αν δώσουμε σε κάθε περίσταση την πραγματική της υπόσταση και μην την μεγαλοποιούμε γιατί έτσι δεν θα αγχωνόμαστε για την εξέλιξη της. Τα πράγματα καμία φορά είναι πιο εύκολα απ’ ότι νομίζουμε!

Ωραία τα ταξίδια αλλά ακόμα ωραιότερα τα απρόσμενα των ταξιδιών γιατί μας γεμίζουν εμπειρίες και μας βοηθούν να καταλάβουμε τις αντοχές μας.
Ας θυμηθούμε τα λόγια του Κωνσταντίνου Καβάφη:
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Η ΑΝΑΓΚΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΛΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ

Καλοί φίλοι… μήπως είναι πολύτιμοι; Μήπως είναι εκείνοι που σκεφτόμαστε πρώτους όταν βρεθούμε σε κάποια δύσκολη θέση; Είναι εκείνοι που μας δίνουν τον ώμο τους να κλάψουμε όταν περνάμε μία δύσκολη κατάσταση; Είναι λοιπόν σημαντικό να τους έχουμε στη ζωή μας; Φυσικά, γιατί μας προσφέρουν:

1. Άνεση


Ο καλύτερος μας φίλος είναι κάποιος που δεν χρειάζεται να του συστηθούμε και να συμπληρώσουμε τα κενά. Ξέρουν ήδη όλες τις λεπτομέρειες της ζωής μας. Είμαστε ανοιχτό βιβλίο γι’ αυτούς και ξέρουν πολύ καλά τι γράφει η κάθε σελίδα του. Μπροστά τους μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας… Δεν χρειάζεται να προσποιούμαστε και αυτό είναι πολύ ανακουφιστικό!

2. Συνεκτικότητα
Ένας από τους πιο βασικούς φόβους μας είναι μήπως μείνουμε μόνοι μας… Είτε ο καλύτερος φίλος μας είναι πέντε λεπτά μακριά μας ή σε κάποιο μακρινό μέρος του πλανήτη, γνωρίζοντας και μόνο ότι υπάρχει μας κάνει να νιώθουμε σιγουριά. Μας δίνει την αίσθηση της σύνδεσης και μας βοηθάει να νιώθουμε καλύτερα όταν αισθανόμαστε απομονωμένοι, είτε κοινωνικά, είτε συναισθηματικά, γιατί μπορούμε να σηκώσουμε το τηλέφωνο και να ζητήσουμε βοήθεια. Και αυτό κάνει και τις δύο μεριές να νιώθουν καλά.

3. Απεριόριστη υποστήριξη.
Έστω ότι βρισκόμαστε στο μπάνιο ή στο κομμωτήριο και ο φίλος μας μας καλεί γιατί έχει πρόβλημα και μας ζητάει να του συμπαρασταθούμε… εμείς μπορούμε να μπούμε στο αυτοκίνητο και να τρέξουμε κοντά του… Έτσι απλά. Χωρίς να ανησυχούμε τι θα φορέσουμε, πώς θα βαφτούμε (αν είμαστε γυναίκες) και τι δώρο να του πάρουμε. Οι φίλοι μας μας έχουν δει σε όλες τις εκδοχές μας και δεν μας αγαπάνε μόνο όταν είμαστε κομψά ντυμένοι… Μας αγαπάνε γι’ αυτό που είμαστε… κι αυτό είναι υπέροχο!

4. Αυτό-εκτίμηση.
Οι φίλοι μας βοηθούν να αναπτύξουμε την αυτοεκτίμηση μας. Κι αυτό γιατί ζητούν την γνώμη μας και την εκτιμούν ως πολύτιμη. Αυτό μας κάνει να νιώθουμε καλά με τους εαυτούς μας και να νιώθουμε περήφανοι που προσφέρουμε την γνώμη μας σε κάποιους που την εκτιμούν…

5. Ειλικρινείς απόψεις
Οι φίλοι μας και ιδίως οι καλύτεροι μας φίλοι συνήθως είναι απόλυτα ειλικρινείς μαζί μας. Μας γνωρίζουν αρκετά καλά ώστε να έχουν το θάρρος να μας πουν τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε να τα ακούσουμε! Το να έχουμε κάποιον να μας κοιτάζει στα μάτια και να μας λέει την αλήθεια είναι ότι καλύτερο για να μας κρατάει γειωμένους και επικεντρωμένους.
Τους φίλους επίσης τους επιλέγουμε να είναι δίπλα μας. Δεν είναι σαν τους συγγενείς που δεν έχουμε επιλογή…  Οπότε όσο καλύτερους φίλους έχουμε, τόσο καλύτερες επιλογές έχουμε κάνει!