Με τσουγκράνες και σκεπάρνια στα χέρια τους, μοναχοί ή συσπειρωμένοι σε ομάδες δράσης, εξορμούν την νύχτα συνήθως και επιτίθενται στον εχθρό τους. Ποιοί είναι αυτοί και ποιός είναι ο εχθρός τους; Είναι οι πράσινοι αντάρτες, οι ακτιβιστές κηπουροί που κήρυξαν πόλεμο στο τσιμέντο και στην εγκατάλειψη των δημόσιων χώρων.
Το κίνημα των Guerrilla Gardeners ξεκίνησε το 1975 στην Νέα Υόρκη και εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλες τις δυτικές χώρες. Τα όπλα τους είναι σπόροι λουλουδιών, δενδράκια, αναρριχητικά φυτά. Καταλαμβάνοντας δημόσιους χώρους, φυτεύουν πράσινα όνειρα και ελπίδες. Ο σκοπός τους; Ο καλλωπισμός , η υποστήριξη της βιοποικιλότητας, η δημιουργία μικρών φιλικών οικείων χώρων ανάμεσα στα πλοκάμια της απρόσωπης πόλης τους.
Οι φορείς εξουσίας πολλών πόλεων αφού τους αντιμετώπισαν στην αρχή με δυσπιστία και εχθρότητα , χαρακτηρίζοντας τις φυτεύσεις παράνομες, αλλάζουν τώρα στάση βλέποντας το όμορφο αποτέλεσμα της δράσης τους. Η δημοτική αρχή της πόλης Ρεν, στην βορειοδυτική Γαλλία, συνεργάζεται πια αρμονικά με τους πράσινους ακτιβιστές, καταστρώνοντας κοινά σχέδια και επεμβάσεις, καλώντας μαζί όλους τους δημότες να καλύψουν τους φράχτες , τους βρώμικους τοίχους, τους ηλεκτρικούς πίνακες, τους κάδους απορριμμάτων με κισσούς και γλιτσίνιες.
Ανατρεπτικές ιδέες για ειρηνικές επαναστάσεις με κρίνα, βιολέτες, υάκινθους, γαρίφαλα, πανσέδες, γιασεμί. Ίσως φαίνεται ουτοπιστικό και γελοίο. Ωστόσο, από κάπου πρέπει να αρχίσουμε. Γιατί δεν αρκεί να τραγουδάμε θλιμμένα “εκεί που φύτρωνε φλισκούνι και άγρια μέντα κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο...”.
Μπορούμε και πρέπει να ξυπνήσουμε την Περσεφόνη!